കേരളത്തിന്റെ പ്രാചീന ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ച് രേഖകള് കുറവാണ്. സംഘകാലം മുതല്ക്കുള്ള രേഖകളേ എഴുതപ്പെട്ടവയായുള്ളൂ. എങ്കിലും ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളില് നിന്നും ലഭിച്ചിട്ടുള്ള സുപ്രധാനമായ തെളിവുകള് വച്ചു നോക്കിയാല് മറ്റു സംസ്കാരങ്ങള്ക്കൊപ്പം നില്ക്കാന് പ്രാപ്തിയുള്ള ഒരു ചരിത്രം നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നു. 5000 കൊല്ലങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് തേക്കും ആനക്കൊമ്പും മറ്റും ബാബിലോണിയയിലേക്ക് കയറ്റി അയച്ചിരുന്ന കേരളീയര് ഏത് രീതിയിലാണ് ജീവിച്ചിരുന്നത്, അവരുടെ കൃഷിയും തൊഴിലുകളും മറ്റും എത്രത്തോളം അഭിവൃദ്ധിപ്പെട്ടിരുന്നു; വസ്ത്രം, ഭക്ഷണം, വീട് മുതലായ നിത്യജീവിതസാമഗ്രികള് ഏതെല്ലാം തരത്തില് ഉണ്ടാകുകയും ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു; കളികളും കലകളും എന്തായിരുന്നു? വിശ്വാസത്തിന്റെയും വിജ്ഞാനത്തിന്റെയും പരിധി ഏതുവരെ വിപുലമായിരുന്നു; കുടുംബവും സമുദായവും എങ്ങിനെ സംഘടിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നൊന്നും വ്യക്തമല്ല.
പുരതനകാലത്ത് ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന സംസ്കാരവും ജീവിതരീതിയും വിശ്വാസപ്രമാണവും മറ്റും ഏതെല്ലാം തരത്തിലുള്ള മാറ്റങ്ങള്ക്ക് വിധേയമാണ് ആധുനികയുഗത്തില് കാണുന്നതുപോലെ ആയിത്തീര്ന്നത് എന്ന് അറിഞ്ഞുകൂട. ആര്യന്മാരുടെ വരവിനുമുമ്പുള്ള കാലത്തെകുറിച്ച് വിശ്വാസയോഗ്യമായ ചരിത്രരേഖകള് ഇന്ന് ലഭ്യമാണ്. ശിലാലിഖിതങ്ങള്, ചെപ്പേടുകള്, യാത്രാകുറിപ്പുകള് എന്നിവയാണ് ഇതിന്റെ സോത്രസ്. ഇതിനേക്കാള് കൂടുതല് വിവരങ്ങള് യഹൂദര്, ക്രിസ്ത്യാനികള്, അറബികള്, പറങ്കികള് (പോര്ച്ചുഗീസുകാര്), ലന്തക്കാര് (ഡച്ചുകാര്), വെള്ളക്കാര് (ഇംഗ്ലീഷുകാര്) എന്നിവരുടെ കത്തുകളിലും ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും ഉണ്ട്. ഇവയുടെ സഹായത്തോടുകൂടിയാണ് വില്ല്യം ലോഗന്, പത്മനാഭമേനോന്, ശങ്കുണ്ണിമേനോന് തുടങ്ങിയവര് ചരിത്രരചന നടത്തിയത്ഈ ചരിത്രരേഖകള്ക്ക് ചില പരിമിതികള് ഉണ്ട്. അതായത് ശിലാതാമ്രശാസനങ്ങള്, ചെപ്പേടുകള് തുടങ്ങിയവയെല്ലാം ഭരണാധികാരികളോട് വളരെ അടുത്തുനില്ക്കുന്നവര് എഴുതിയതാകയാല് സ്വാഭാവികമായും അവ ഒരുതരം സ്തുതിഗീതങ്ങളാകാനേ സാധ്യതയുള്ളൂ. അതിനാല് അത്തരം പ്രമാണങ്ങളെ ആധാരമാക്കി മെനഞ്ഞെടുത്ത ചരിത്രത്തിലും അപാകതകള് കാണും .രാജാക്കന്മാരെയോ അവരുടെ അടുത്ത ആളുകളേയൊ അല്ലാതെ ഇവിടെ താമസിച്ചിരുന്ന സാധാരണ ജനങ്ങളെ കാണുവാന് ചരിത്രകാരന്മാര്ക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. എന്നാല് സംഘം കൃതികളുടെ കണ്ടെത്തലോടെ കേരളത്തിലെ ജനങ്ങളെപ്പറ്റിയും അറിയാന് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അത് ഇന്നത്തെ ചരിത്ര രചനക്ക് ഒരു മുതല്ക്കുട്ടാണ്.